Urodzona zaledwie dziewięć lat przed świętym i mistykiem Ojcem Pio, Gemma Umberta Maria Galgani (1878–1903) zmarła na skutek gruźlicy, gdy miała zaledwie dwadzieścia pięć lat.
W ciągu tych krótkich dwudziestu pięciu lat Gemma prowadziła życie pełne heroicznej cnoty, zwalczając swoje wady już od dzieciństwa i dążąc jedynie do zadowolenia Jezusa oraz do cierpienia w jedności z Nim dla zbawienia biednych grzeszników.
Już w wieku siedmiu lat Gemma otrzymywała nadprzyrodzone przekazy z nieba. Później rozwinęła bliską więź ze swoim aniołem stróżem, którego mogła widzieć. Gemma miała zdumiewającą intymność z Jezusem i Jego Matką, których widywała w częstych wizjach, oraz doświadczała innych nadzwyczajnych łask, takich jak stygmaty.
Oprócz więzi z Jezusem i Maryją Gemma miała wyjątkową więź z pasjonistą św. Gabrielą Possentim, który zmarł kilka dekad wcześniej. Gemma uczęszczała do szkoły prowadzonej przez Siostry św. Zyty, cieszyła się sympatią koleżanek i nauczycieli, oraz odznaczała się doskonałymi wynikami w nauce. Pierwszy raz przystąpiła do Komunii Świętej w 1887 roku, co było niezwykłe dla dziewięcioletniego dziecka w tamtych czasach. To był szczególnie piękny, mistyczny moment dla niej, który wzbudził silne pragnienie zjednoczenia z Bogiem. Z powodu nawracających problemów zdrowotnych musiała przerwać naukę.”
Duchowe przywileje Gemmy szły w parze z niesamowitym cierpieniem, odrzuceniem i szyderstwem ze strony wielu ludzi, w tym pewnych członków rodziny, duchowym poświęceniem w imieniu tych, którzy obrażali Boga, i oczywiście całkowitym atakiem ze strony Szatana.
Gemma została wezwana, aby być wojownikiem Chrystusa w szczególny sposób — żołnierzem sił specjalnych w duchowym wymiarze — i otrzymała swój własny duchowy obóz szkoleniowy, aby być na to przygotowaną.
Tak jak Ojciec Pio, Gemma miała powołanie do konfrontacji z Szatanem w walce o zbawienie dusz. Jej dążenie do świętości i siła oddania były dla niego realnym zagrożeniem.
„Diabeł był pełen furii, widząc, jak wiele dusz wyrywa mu spod kontroli. Ostrzegł ją, że jeśli będzie nadal interesować się duszami, zapłaci za to drogo.” Fr. Amedeo C.P., Blessed Gemma Galgani
W próbie skłonienia jej do zaprzestania modlitwy za innych i zadośćuczyniania za ich grzechy, Szatan usiłował zaniepokoić ją własnymi grzechami, mówiąc:
„Jesteś obciążona grzechami, i wszystkie lata twojego życia nie wystarczą, aby opłakiwać i zadośćuczynić za nie, a mimo to tracisz czas na grzechy innych? Czy nie widzisz, że twoja własna dusza jest zagrożona? Dziwne zyski, te zajmowanie się innymi i zaniedbywanie siebie.”
Świadomy mocy zniechęcenia i desperacji, próbował sprawić, by uwierzyła, że Bóg ją odrzucił.
„Nie widzisz, że Jezus cię już nie słyszy i że nie będzie miał już nic wspólnego z tobą?”
Podobnie jak w przypadku Pio, Szatan pojawiał się w przerażających postaciach i usiłował kusić Gemmę przeciwko świętej czystości—jednakże ona pozostała całkowicie czysta, gardząc tymi pokusami nade wszystko.
Podobnie jak Pio, doświadczała fizycznych potyczek, podczas których Szatan okaleczał ją fizycznie.
Jednakże jej odpowiedzią — jej prawdziwą bronią i jedynym schronieniem — była modlitwa. Zwracała się do Jezusa, do Jego Matki, do świętych, i dzięki ich pomocy pokonywała ataki i pokusy demonów.
Znając moc Komunii Świętej, diabeł podejmował różne próby, aby jej uniemożliwić jej przyjęcie, w tym przyjmując groźną postawę obok kapłana, gdy podchodziła, by ją przyjąć.
„Gemma zapytała [Siostrę Julię, zakonnicę, która była jej powierniczką], czy miała by odwagę przyjąć Komunię Świętą, gdyby Szatan stał obok kapłana z bronią w ręku. Siostra Julia odpowiedziała, że byłoby piękną rzeczą umrzeć w ten sposób z Jezusem w sercu. Gemma… wtedy zwierzyła się swojej przyjaciółce, że podczas przyjmowania Komunii bardzo często widziała Szatana obok kapłana, grożącego jej śmiercią.” Fr. Amedeo C.P., Blessed Gemma Galgani
Diabeł także intensywnie pracował, aby skłonić Gemmę przeciwko Jezusowi, oskarżając Jezusa o sprawianie cierpienia i twierdząc—oczywiście fałszywie—że byłaby szczęśliwa, gdyby służyła jemu, diabłu.
„To gorzka i bolesna walka trwała przez całe życie Sługi Bożej,” pisze biograf Ojciec Amedeo C.P. „Ale pomimo przebiegłości wroga, zawsze była zwycięska. Atakował ją we wszystkie możliwe sposoby. Atakował każdą cnotę.”
8 czerwca 1899 roku, w wigilię uroczystości Serca Pana Jezusa, Gemma otrzymała stygmaty. Gemma uczestniczyła odtąd we wszystkich cierpieniach Chrystusa. Obserwowano u niej krwawy pot, który pojawiał się zawsze, gdy rozważała mękę Pańską. Miała na ciele liczne, głębokie rany szarpane będące śladami biczowania, ranę z boku, długą na sześć centymetrów i ranę lewego ramienia (powstała u Jezusa w wyniku dźwigania ciężkiego krzyża). Na jej czole widoczne były także krwawe ślady po koronie cierniowej.
W 1903 roku Gemma została zdiagnozowana z gruźlicą, co rozpoczęło długą i często bolesną śmierć. Podczas jej ostatniej choroby miało miejsce wiele nadzwyczajnych zjawisk mistycznych. Jedna z zakonnic pielęgniarek, która ją opiekowała, powiedziała: „Opiekowaliśmy się wieloma chorymi, ale nigdy nie widzieliśmy czegoś takiego.” Na początku Wielkiego Tygodnia 1903 roku jej stan zdrowia szybko się pogorszył, a w Wielki Piątek cierpiała okropnie. Gemma zmarła w małym pokoju naprzeciwko domu Gianninich 11 kwietnia 1903 roku, w Wielką Sobotę.
Została beatyfikowana w ciągu 30 lat od daty jej śmierci, co obejmowało obowiązkowy pięcioletni okres oczekiwania przed rozpoczęciem procesu kanonizacyjnego. Po gruntownym zbadaniu jej życia przez Kościół, została beatyfikowana 14 maja 1933 roku, a kanonizowana 2 maja 1940 roku. Bardzo niewielu w Kościele katolickim otrzymało świętość tak szybko. Relikwie Gemmy są przechowywane w klasztorze pasjonistów w Lucca we Włoszech.
Choć Gemma nie była pasjonistką w kanonicznym sensie, pragnęła nią być, a Bóg uczynił ją prawdziwym wzorem dla tych, którzy pragną naśladować św. Pawła od Krzyża. Jest jedną z najbardziej popularnych świętych Kongregacji Pasjonistów.
Oddanie Gemmie jest szczególnie silne zarówno we Włoszech, jak i w Ameryce Łacińskiej. Jest patronką farmaceutów i studentów (mówi się, że była na szczycie swojej klasy, zanim musiała przerwać naukę).
